Malo i one ruznije strane posredno (ili ne) vezano za nas sport:
*U pedesetim - otmica Milosa Milutinovica (Partizan)
*U sezdesetim - otmica Stevana Ostojica (Zveda)-with a little help from UDBA
*U devedesetim - u Banjaluci je u kafiću ranjen olimpijski šampion u boksu (LA 1984) Ante Josipović, koji je napustio Banjaluku tokom rata u B&H, a kada je došao u obilazak prijatelja umalo nije skupo platio.
*Otmica Stefana Živojinovića, sina Lepe Brene i Bobe Živojinovića završila se, naizgled, happy-endom: osmogodišnji Stefan vraćen je roditeljima koji su platili 2.5 miliona maraka, i sutradan spakovali stvari i otišli za Ameriku zauvijek.
*Haris Brkić je prvi sportista sa prostora cijele bivše Yu koji je ubijen od početka raspada nekada zajedničke države. Otac Idriz i majka Rada napustili su Sarajevo 1992 zeleci da njihov sin nastavi kosarkasku karijeru. Haris je dogurao i do kapitena Partizana,a i do reprezentacije, da bi ga ispred Pionira ubili nepoznati pocinioci...
*Ne-politicki su stradali Matija Ljubek (ubio ga je zet zbog svadje u porodici); Rok Petrovic (udavio se kod Korcule); Drazen Petrovic, Dragan Mance (saobracajne nesrece)...
Thursday, October 18, 2007
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment